Senet.az oxucularına Kənan Qazinin, Məmmədhüseyn Şəhriyarın “Heydərbabaya salam şeirinə” nəzirə olaraq yazdığı “Yağlıdərə, gül-çiçəyin açanda” şeirini təqdim edir.
Kəpənəhlər güldən-gülə uçanda,
Quzuların öynəxlaşıb qaçanda
Biz də bəxıb sevinərdıx,gülərdıx,
Vətən nədi,torpəx nədi bülərdıx.
Əxşam,Niyaz mal-qarani yığardi,
Qız-gəlinnər inəhləri səğardi,
Gecəquşi həzin layla çalardi
Ayılanda sərin səhər mehində,
Deyərdin ki,ölüm qalım bu yerdə.
Dağkeçisi “Haça daş”-i aşanda,
İSMAYILIN səsi gəldi o yanda,
Bulax üstə ocəx çattıx bir anda
Deyə-gülə şişlər közə düzüldi,
“Tut suyu”-nnan əlli-əlli süzüldi.
Məzirədə toy olanda bülərdıx,
Küləy gələn səmtə quləx verərdıx,
Öynüyəni havasınnan sezərdıx
Usta ZÜLFÜ toy-büsatın tacıydi,
Əli Dadaş da çox öynəməx acıydi.
Ay ki,batdı Qurdun gözü alışdi,
Gah “Mok”-da,gah “Ardışlı”-da ulaşdi,
Sürü hürküb pəyə boyi qaçışdi
NƏCƏF dayı səhərəcən yatmadi,
Çöldə qalan danasını tappadi.
Üstüpüdən bir şerliy yol gələn,
“Pirbuləx”-da süfrə açıb dincələn,
Nobatdakı NİZAMİYƏ səslənən
O, kimdisə el-obasın sevəndi,
Çörəyini dostlarinan böləndi.
At-ulaxlar bu get-gəldən yorulub,
Ot dərizi dördər-dördər vurulub,
FİKRƏTgilin dizləri suluxluyub
Çox yük vursan at “Dərbənd”-i keçəmməz,
Dərz dağıldi bir də ələ gələmməz.
FƏTALI əmi hər bir işdə ustadı,
Astagəldi, söz-söhbəti bal dadır,
Qonəxlara əmliy quzu saxladı
Kələkidən ALMURADgil gəldilər,
Yeyib-içib, kəfşənnəri gəzdilər.
Biri-onda ƏBÜLFƏZ məllimiydi
Qız-gəlinə məhrəmiydi,Bəy iydi
Məmləkətin,elin ELÇİBƏYİYDİ
Doymamışam söhbətinə,sözünə
Baş qoymuşam yoluna-irizinə
…
Şəhidlərin məzarları yan-yana,
Qurban getdi anam Azərbaycana,
ƏLİQULUDAN ,ÜZEYİRDƏN,KAZIMDAN
Qalan düzlər, qalan dağlar bizimdi!
Onlar getdi, qalan sağlar bizimdi!
…
YAĞLIDƏRƏ,çox oğullar görmüsən,
Yaman gündə ərxamızda durmusan,
Yad izləri torpəğınnan silmisən
Qazi getsə,sən haqqını həlal et!
Bizdən sənə bu, oba-el əmanət!
