Taleh Eminoğlu
Korkum
Benim korkum ölüm değil
korkmuyorum tanrıdan ve ateşden
benim korkum unutmak çekic tutmayı
ot biçmeyi orakla
Benim korkum insanlığımı kayb etmek
ya olur da bir gün tekme atarsam kedi yavrusuna
koparırsam ağaç dalını
dağıtırsam karınca yuvasını
bak o zaman hasret kalırım anne duasına.
Benim korkum ölüm değil
korkmuyorum karanlıktan ve soğuktan
benim korkum insanlığımı kayb etmek
ya bir gün olurda çocuk öldürürsem savaşda
ondan önce yere düşerse ekmeği
ve tetik çeken elimle dokunursan sevdiğimin yanağına
çocuğumuza ekmek verirsem
bak o zaman hasret kalırım sıcak yuvama
Benim korkum ölüm değil
korkmuyorum ölümden
benim korkum öyle bir şey ki
ölümden ötede
Ekmek
Yeşil yaprağı kemiriyor yeşil bir kurt
ekmek doğrarken parmağını kesmiş kadın gibi
sızlıyor ağaç – sessizce
tıpkı o kadın gibi dayanmalı acıya
çocuklar ekmek bekler
Karınca payı
İnsanları ekmeğe
kendisi ekmek kokusuna hasret bu şehrin
karıncalar bile dün yedi
son ekmek kırıntısını
