Bu gece çok yorgunum,
ölümü bekler gibi halim var.
Gökyüzünde ay bile yorgun,
ayı bilemem ama beni yoran
zalim var.
Bakışlarım duvarda kalmış,
hayallerim kim bilir nerde.
Kimse dokunmasın, seslemesin,
ben böyle iyiyim,
mutluyum hayallerde.
O kadar yorgunum ki,
unutmuşum Tanrı’nı,
herkesi çıkarmışım aklımdan.
Fatihası okunan ölüden farkım
bir tek bakışlarımdan.
Beni yoran zalim – benim;
Birini sevdi ve elinde yalnızca
umut kalmış.
O kız sessizlik gibidir,
ismini söylerse kayb olucağından korkarmış.
Taleh Eminoğlu
