Bi’ricam var, böyle gül,
kışta kar yağdığında.
Ben o zaman oturmam
soba kenarlarında.
İçimi ısıtırsın.
Dersin ki, “bir şiir yaz”
kalem gezer varakta.
Sanki kalem değilde,
elin gezer varakta.
Şiirimi ısıtırsın.
Kar yağar şiir gibi,
beyazlaşır sokaklar.
Hayalin bile yeter
renklenir boz duvarlar.
Evimi ısıtırsın.
Ezan okur müezzin
ismini sayıklarken.
Seccadem nasıl soğuk
“üşürüm” düşünürken
Secdemi ısıtırsın.
Adı kimi: FƏRQANƏ… Əkbər QOŞALI yazır
31 May 2020 26 Baxış
FƏRQANƏ adı kimiydi: Şair olaraq da, insan olaraq da. – O, bütün çətinliklərə
Davamına bax
